પત્રમૈત્રી-૨૨

સદીઓ પહેલાં લખાણનું મહત્વ ઈતિહાસ પુરતું સિમીત હતું. રાજા- મહારાજાઓ વંશાવલિ કે પોતે કરેલાં પરાક્રમોની નોંધ કરાવવા માટે શિલાલેખ, તામ્રપત્ર,ચામડું વગેરે માધ્યમોનો ઉપયોગ કરતા. સમય જતાં સામાન્ય નાગરિક પણ લખાપટ્ટી કરવા લાગ્યો. ધીરે ધીરે મનુષ્ય વિકાસ કરતો ગયો એમ એમ લખવાની પધ્ધતિઓ ,માધ્યમો પણ બદલાતાં ગયાં. પણ યુગોજુની લખાપટ્ટીએ વિકાસમાં મહત્વનું યોગદાન આપ્યું એમાં બેમત નથી. કમ્પ્યુટર યુગની ગુલામી કરતા આપણે આપણાથી ય  ટેક્નોલોજીની વધુ ગુલામ એવી GEN -NEX ને થોડું આપણે જ હાથે  લખેલું આપીએ તો કેવું?  ઈસુના ૨૦૧૭માં વર્ષને  વધાવતાં આ વખતે પત્રલેખનની ભેટ કેવી રહેશે? 

#BYEBYE2016

#WELCOME2017

 

Read more..

Click on 

https://goo.gl/sXsa4O

સ્મરણનોંધ - જી. એચ.માસ્ટર (02/12/2015)

સ્મરણનોંધ - જી. એચ.માસ્ટર (02/12/2015)

વર્ષો સુધી સંપર્કવિહીન રહ્યા પછી કદાચ ૧૯૯૯માં એ પહેલીવાર અમારા ઘરે આવેલા. વિવેકે એમને મારો પરિચય આપ્યો ને એમણે મને "કેમ છો ભાભી "કહેલું ને મેં જોરદાર વિરોધ નોંધાવેલો અને શંકરભાઈ ભટ્ટ યાદ છે એમ પુછેલું જેના જવાબમાં એ ચિરપરિચિત હસ્યા : "કેમ નહીં? અમે તો ઘણીવાર સાથે કામ કર્યું છે. એમના દીકરા તુષારભાઈની દીકરીનો મેં એક ફોટો પાડેલો . કદાચ સવા એક વરસની હતી એ. દૂધ પીવા એણે ગ્લાસ ઊંચક્યો. મને બહુ સારી લાગી એ મોમેન્ટ એટલે મેં કેમેરો ઊંચક્યો ને બેબીબેને ગ્લાસ બાજુ પર મુકીને રડવાનું શરુ કર્યું એ જ વખતે મેં ફોટો પાડ્યો. . બધું એકસાથે બની ગયું . ને એક મેગેઝિનની તસવીર સ્પર્ધામાં એ ફોટાને પહેલંુ ઈનામ મળેલું. પણ તમે કેમ પુછ્યુ આવું? " ને મેં કહેલું : તમે જેનો ફોટો પાડેલો તે હું જ.. " ને માસ્ટરકાકા સંભારણાનંુ પોટલું ખોલી હસતાં રહ્યા.. જ્યારે મળે ત્યારે હસતા જ મળે ..કોઈ દિવસ દર્દની ફરિયાદ નહીં. "પગ ચાલે ત્યાં સુધી ચાલવાનું.." કહે અને હસી મુકે . આ નિખાલસ હાસ્યમાં માસ્ટરકાકાના બાળસહજ સ્વભાવનું પ્રતિબિંબ સામી વ્યક્તિને ન દેખાય તો જ નવાઈ. 

પ્રભુ માસ્ટરકાકાના આત્માને શાંતિ અર્પે એ જ અભ્યર્થના. 

હરિ: ૐ

(Shilpa Tushar Bhatt at the age of 1+ year.. the memorable moment  clciked by G. H. Master.. )